|
Stan Lauryssens: Hallo in Spanje
|
Beste vrienden,
Ik word somber van alcohol, schreef ik enkele maanden geleden, behalve van een bolleke of twee met een schuimkraag als opgeklopt slagroom, waar ik vrolijk van word, even vrolijk als van enkele glaasjes Elixir d’Anvers die ik achterover kap alsof het vloeibare honing is. Een bolleke, da’s een Antwerps amberkleurig biertje van De Koninck; de beste bollekes zijn bollekes van ’t vat. Ik word er zo’n beetje licht van in mijn hoofd en ben de gelukkigste mens op aarde. Drie jaar lang schreef ik met veel plezier en enthousiasme eerst wekelijks en daarna tweewekelijks een stukje voor dit machtige blad. Over mijzelf, over mijn stad, en over de mensen om mij heen. Ik liet zelfs een speciale Hallo-pagina maken op mijn website. Het gaat mij goed, tegenwoordig. In januari begint Hollywood aan de verfilming van mijn boek over Salvador Dalí met Al Pacino in de hoofdrol. De opnamen vinden plaats in New York en Spanje. Tegelijk verschijnt mijn boek over Dalí en mijzelf in 23 landen waaronder China, Japan, Rusland, de Verenigde Staten—en Spanje natuurlijk. Met andere woorden, ik zal mijn handen vol hebben, in 2008, en de tijd staat niet stil. Maar aan alles komt een eind en toch gaat het leven voort en iedere dag worden wij een dag ouder. Overmorgen word ik 61 jaar, op dezelfde dag als Cliff Richard, Ralph Lauren en Roger Moore. Ik moet aan de noodrem trekken en afbouwen en krachten sparen. Daarom, beste vrienden, is dit mijn laatste stukje voor Hallo, en geloof me, ik schrijf het met tranen in de ogen. Misschien zien we elkaar straks terug, wanneer ikzelf genoeg heb van regen en kou en terugkeer naar Spanje waar mijn zoon woont en ik de zeven gelukkigste jaren van mijn leven heb gewoond.
‘Een bolleke!’ roep ik. ‘Eéntje van ’t vat, vers getapt!’
Ik hap in de schuimkraag die smaakt naar verse slagroom. Eén bolleke één worden twee bollekes twéé tot ik mij aan mijn glas moet vasthouden om niet van mijn stoel te vallen.
Beste groeten,
Stan Lauryssens
Dag Stan,
Namens vele Vlaamse en Nederlandse lezers en lezeressen én de voltallige
redactie van Weekblad Hallo, bedank ik je hartelijk voor de juweeltjes van
schrijfkunst in je Vlaamse columns, die wij altijd met een glimlach op
de lippen hebben gelezen.
Een aderlating voor Hallo? Jazeker! Maar het moment van afscheid was
natuurlijk voorspelbaar gezien de drukte om 'jouw leven met Dalí'.
Wij wensen je alle succes en mocht je `s nachts een keer de slaap niet
kunnen vatten, neem dan een `bolleke' en schrijf nog eens zo'n rake,
sfeervolle Vlaamse column voor ons ...
Hartelijke groeten,
Jaap van Kluyven
eindredacteur Weekblad Hallo
Altea
Spanje
|
|
|
|
|